अध्ययनको दृष्टिकोणले मैले पीएचडी गरें, डिग्री पाएँ। मलाई लखना, देग्र – फीडी तो कास्ती रोकके हैन, लक्खन नसकु मेरो वैक्षा हो। यसमा कसैको गल्तीको बोझ थोपरेर बलपूर्वक बढ्ने कोसिस गर, आत्मसम्मान चकनाचुर गर्नुपर्छ ।
बेवकूफहरू टाँस्दैनन्, एक बौद्धिक व्यक्तिलाई यो मन पर्दैन। तत्कालका लागि राम्रो हुन्छ भन्दैमा अहिले केही गर्न सकिने अवस्था छैन । राष्ट्रिय तथा अन्तर्राष्ट्रिय रुपमा पत्येका स्वरिम वाग्ले बेसराम चिप्लीका छन । उनले कांग्रेस छाडेको भन्दै यो टिप्पणी प्रकाशित भएको छैन । कोही चिपलीये पची चिपलियो भन्नु वाही धेरै प्राकृतिक हो।
विपी कोइरालालाई चर्को र दुष्ट व्यक्तिसँग तुलना गरेकी छन् । होच्याको र उखान्कोको सहयोगमा वाग्लेलाई लालकर्ने असय पट्टाक्कै होईन। नेपालीमा एना चल्तीको उखान च, ‘खाको राजाराम, कहको गने भण्डारी’ मात्रै याद आयो । यसबाट कसैको मन दुखेको भए माफी चाहन्छु।
केही दिनअघि कांग्रेस छाडेर राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टी (रस्वपा)ले विपीलाई चन्द हलमा ल्याएर विपीलाई पूर्व पत्रकार रवि लामिछानेसँग तुलना गर्दै ‘स्वर्णिम बौद्धिकता’लाई पूर्णरुपमा खारेज गर्नुपर्छ । यसको वरिपरि कारक तत्व पनि खोजिन्छ। नेपाली राजनीतिक परिदृष्यको खोजी भइरहेको छ ।
गत आइतबार चितवनमा भग्लेले २०१५ सालमा विपी कोइरालामा जसो हुथुती थीयो आहिले रस्वपाका अध्यक्ष लामिछाने साङपानीले यस्तै हुथुती टिप्पणी गरेका थिए । त्यहाँ वाग्लेले भने, ‘२०१५ सालको दृष्टि, ऊर्जा, आदर्श, यो देशलै एकना निश्चित समय सीमा भित्ते यहाँ पुरायट्यु भन्ने विपिको हुठुत्तिलै रविले गाएका तुलना गरन मिल्यो ।
तीन पुस्तकका लागि उनले आफ्नो परिवार कांग्रेस भएको भन्दै पार्टी छाडे । यस्तो हलुका टिप्पणीले स्वर्णिमले तपाई राजनीतिमा कमजोर भएको स्पष्ट पारेको छ । यसबारे थप बहस गर्नु समयको बर्बादी मात्र हो। मयूरको कल्किलाई मानिसले सामान पायो भने फलामे कल्लीसँग तुलना हुन्छ।
मन घरमा छोडिसकेपछि त्यो घरमा ‘आरती’ गर्नु मानव स्वभाव हुनुपर्छ। आम मानिस जस्तै स्वर्णिमले कांग्रेस छाडाले पनि त्यस्तै मानवीय स्वभाव देखाउनुभयो । यसमा थप टिप्पणी नगर्नुहोस्। त्यसका कारणहरू छन्।
स्वर्णिमले पार्टी चड्डाले भनेका थिए, ‘देउवा–आर्जु गुट कांग्रेसमै रहन सक्छ । नेता शेखर कोइराला, महामन्त्रीहरू विश्वप्रकाश शर्मा र गगन थापा र कांग्रेस केन्द्रीय सदस्य गोविन्द्र पोखरेलले स्वर्णिमलेलाई सम्बोधन गर्दै सामाजिक सञ्जालमा लेखेका छन्, ‘आदरणीय शेखर दाई, गगनजी, विश्वप्रकाशजी र गोविन्दजी, महामन्त्रीहरूको अपार सद्भावनाका बाबजुद पनि म असमर्थ छु । कांग्रेसमा बस्नुहोस्, तपाईंले लगातार अपमान र अपमान गरेर यो अवस्था ल्याउनुभएको छ।
त्यसबेला कतिपयले यसलाई गोल्डेन गारेक विष उल्टी भएको टिप्पणी गरेका थिएनन् । धेरै पटक उनीहरूले व्यक्तिगत अभिव्यक्ति भन्दै विशेष टिप्पणी गरेनन्। स्वर्णिमले कांग्रेस छाडा अधिकाले दुःख पाएनन्, सहानुभूति नदिएपछि थाहा नहुने बताए ।
कांग्रेस महासचिव शर्मा र थापालेले उनलाई कांग्रेस आउनबाट रोक्न खोजे, किन सार्वजनिक भएको छ । नेता अर्जुननरसिंह केशिले स्वर्णिमले कांग्रेस छाडेर मिडियामा दुखद घटनाबारे टिप्पणी गरेका थिए । स्वर्णिमले विपिकाको मजाक गरेपछि शर्माले चितवन र थापाले तन्हुमा वाग्लेबारे तितो टिप्पणी गरे । परालको फुटेज अझै मिडियामा ताजा छ, यो बहसको तातो विषय बनेको छ।
जब तपाई आफैंसँग राम्रो हुनुहुन्छ, जब तपाई खराब हुनुहुन्न, यो हाम्रो पुरानो “संस्कार” हुनुपर्छ। त्यसैले महामन्त्री शर्मा र थापाले वाग्लेलाई संस्कार नभएको भन्दै आलोचना भएको थियो ।स्थानीय तहको निर्वाचनको संकल्प पत्र लेख्ने जिम्मेवारी वाग्लेलाई र शर्मा संघीय र प्रदेशसभा निर्वाचनको संयोजक बनेका थिए ।
पाँच वर्षसम्म कांग्रेसले घोषणापत्र लेखेर पाँच महिना पार्टी छाडेर शर्मा र थापा विचकिनुले रविलाई विपीसँग तुलना गर्नु स्वाभाविक हो । शर्मा र थापालेले कांग्रेसले बौद्धिक वाग्ले प्रयोग गर्नुपर्छ भन्न खोजेका छन् ।
राजनीतिक मैदान कमजोर बनेको छ, कांग्रेसमा स्थापित भग्ले, गेर्न शर्मा र थापाले आलोचना सहने तर समय खेर गएको छ । जब वाग्ले कख्मा बसेर पेट्मा चुरी रोप शर्मा आर थापा भिकिए। माया लिएर आएका मान्छे माया मारेर यस्तै होस् भन्ने कामना गरेको छु। वाग्लेप्रतिको शर्मा र थापाको टिप्पणी छ, यो कोठामा लिएर बुझ्नुपर्छ ।
वाग्ले वैशाख १० गते उपनिर्वाचनमा वाग्ले तन्हु–१ र वाग्लेको तुलनामा भिपीआई, लामिछाने चितवन–२ रस्वाबत चुनावी मैदानमा छन् । जहाँ कांग्रेसका गोविन्द भट्टराईलाई पर्खाल बनाएर र चितवनमा जितनारायण श्रेष्ठ लामिछानेलाई बार बनाएर उभिएका थिए । मनले भोट हाल्नुस्, मतदाताको पनि समान अधिकार छ । भोट उहाँलाई दिनुहोस्, उहाँलाई दिनुहोस्। र, यो लेख मार्फत, म यो गर्दिन, मलाई थाहा छैन।
यो निर्वाचन दुवै दलका लागि प्रतिष्ठाको विषय बनेको छ । यिस्टो बेला अलके को मध्य पर्नु हुन्न मा पर्नु पर्नु हो। र, त्यो रोवरको नियत होइन। लेखको मुख्य उद्देश्य रविलाई विपीसँग तुलना गर्न सकिँदैन भन्ने सन्देश दिनु हुँदैन ।
कांग्रेससँग अलग्गिएपछि गर्डा वाग्लेले लेखे, ‘नेपाली भलो तौने नेपालीरु बिल्यो वैकल्पिक लोकतान्त्रिक शक्ति। म २०८० बाट सुशासन, स्वच्छ लोकतन्त्र र आर्थिक प्रगतिको एजेण्डा लिएर नयाँ सार्वजनिक भूमिकामा सक्रिय हुनेछु। अनुसूचक हुनुहुन्न।”
हो, ०८० वर्षमा उनले नयाँ सार्वजनिक भूमिकामा आउने घोषणा गरेका छन् । संसदको लोभमा एक्लो उम्मेदवार बनेपछि स्वर्णिमको छवि अक्षुण्ण रह्यो । रविलाई विपीसँग तुलना गरियो र स्वर्णिमलाई बौद्धिक रूपमा उच्च बनाइएन। सहि कुरा सहि समयमा बोल्यो भने मान्छेको छवि धमिलो हुन्छ । स्वर्णिमको अधिकार अहिले जस्तो छ त्यस्तै हुनुपर्छ । अगोमा घिउ थाप्ने काम स्वर्णिमले रविलै विपीसँग तुलना गरे ।
यस्तो मार्मिक अभिव्यक्तिले देश र देशका जनताको आवश्यकता मन छोयो र एक्कासी अर्को नेपालीको भनाइ ‘हलिको गोथालो…’ अहिलेको सबैभन्दा महत्वपूर्ण प्रश्न हो । यो प्रश्न वर्तमानको मात्रै होइन, भविष्यमा पनि आउनेछ । किनकी, सबिए पहेलो मेटलै सूर्य देख्नु वाग्लेमा गम्भीर दृष्टिदोष हुन्छ ।
