कसरी जान सक्छौ ?

जुना खड्का

कविता

तिम्रो मुख हेरेर स्वर्ग

जाने आश थियो

ढिलै भएपनि कोखमा

तिम्रो बास थियो

कल्पनाको संसार

बनाएथेँ सूर्य घुम्ने

बाटो जस्तो

मनको खुशिले रेटने

तिमी सारङ्गी थियौ

मेरो खल्लो जीवनको

मीठो स्वाद थियौ

बेसाहार जीवनको

साहारा थियौ

अर्थहीन जीवनको

मोल थियौ

तर

नियतिले झटारो हान्यो

असहीय यस्तो

बाबू गर्भबाटै चिर निन्द्रा

सुत्यौ यो कस्तो ?

नि:प्राण थियौ तर

देखिन्थ्यौ प्राण भए जस्तो

ममताको भल बगाउन नपाई

वात्सल्य प्रेमले काखमा राख्न नपाई

च्या च्या आवाजले

कान पबित्र पार्न नपाई

नाना पापा चाचा देख्न नपाई

धर्तीमा पाइला टेकन नपाई

बाबू कसरी जानसक्छौ?

जीवनलाई मरुभूमि पारेर

तिम्रै लागि बुनेका

हजारौं सपना विलीन भए

कल्पनाको संसार भत्कियो

मुटु टुक्रियो

आशाको दियो निभ्यो

पाइला रोकिए

रित्तो काखको

हिसाब रहेन

छुरा र वचनवाणका

कुरा मात्रै बाँकी छ

आहत घात र कहाली

लाग्दो रात बाँकी छ

यस्तो छोडेर

बाबू कसरी जान सक्छौ

तिमी कसरी जान सक्छौ ।