योगेन्द्र योगी
बिराटनगर,
मलेसियामा १० बर्ष देखि अवैधानिक रुपमा बसेका एक नेपालीको उद्धार हुने भएको छ। अवैधानिक रुपमै बसिरहेका बेला सडक दुर्घटनामा परेक्का खुट्टा भाँचिएका पद्म बहादुरको मलेसियन नागरिक डाक्टर मधुसुधन शान्मुगमले उद्धार गरेका हुन्।
खुट्टा भाँचिए पछि आर्थिक अभावमा राम्रो उपचार नपाएको र नेपाल जान खोज्दा कतैबाट सहयोग मिलेको थिएन्। त्यति नै बेला डाक्टर मधुसुधनले पद्म बहादुर देखेर आफ्नो क्लिनिकमा उपचार गरी नेपाल फर्कने वातारवरण मिलाईरहेका छन्।
डाक्टर मधुसुधनले आफ्नो फेसबुकमा लेखेका छन्, हामी प्रायः अवैध आप्रवासीहरूलाई अधिकारीहरूले दुर्व्यवहार गरेको कथाहरू सुन्छौं, तर आज, म कथाको फरक पक्ष साझा गर्न चाहन्छु। तपाईंहरू सबैलाई थाहा छ, नेपालका यो घरबारविहीन मानिसलाई गम्भीर घुँडा दुखाइ र सुन्निएको कारण मलाई रिफर गरिएको थियो। एक्स-रे पछि, हामीले तीन हप्ता अघि भएको दुर्घटनाबाट धेरै फ्र्याक्चरहरू पत्ता लगायौं। यहाँ शल्यक्रियाको लागत १५ हजार मलेसियन रिंगेट भन्दा बढी हुनेछ,त्यसैले यहाँ यो गर्नु निश्चित रूपमा विकल्प थिएन।
‘मैले नेपाल दूतावासमा सम्पर्क गरें ,दूतावास पहिले नै नेपालबाट आएका यी व्यक्तिको बारेमा जानकारी लिईसकेका रहेछन र उनको लागि अस्थायी यात्रा कागजातको व्यवस्था गरिसकेका रहेछन,डाक्टर मधुसुधनले,’ अर्को चरण अध्यागमन थियो। उनको नियुक्तिको बारेमा थाहा पाएर, एउटा गैरसरकारी संस्थाले उनलाई होटलको कोठा बुक गर्न, केही सफा लुगा उपलब्ध गराइदियो र भेटघाट अघि उनको राम्रो हेरचाह गरिएको सुनिश्चित गर्यो।’
गैरसरकारी संस्थाले उनको लागि ह्वीलचेयरको व्यवस्था पनि गर्यो। हामीले पहिलो पटक दूतावासका कर्मचारी विक्कीलाई पुत्रजयामा भेट्यौं, जहाँ हामीले उनको हराएको राहदानीको लागि प्रहरीमा रिपोर्ट दर्ता गर्नुपर्यो। ११ वर्षअघि हराएको राहदानी – वा सायद उनी पूर्ण रूपमा सत्यवादी नभए पनि – फरक पर्दैनथ्यो।
महत्त्वपूर्ण कुरा के थियो भने उनलाई अहिले मद्दत चाहियो। प्रहरी चौकीमा, अधिकारीहरू ठ्याक्कै बुझिरहेका थिए। विशेष शाखाका अधिकारीले उनलाई ह्वीलचेयरमा देखेर, उनलाई घुमाउन लगाउनुको सट्टा व्यक्तिगत रूपमा उनको अन्तर्वार्ता लिन आए। त्यसपछि उनले हामीलाई रिपोर्टिङ प्रक्रियामा मार्गदर्शन गरे र सबै कुरा सहज रूपमा सम्पन्न भएको सुनिश्चित गरे।
त्यसपछि, हामी अध्यागमनतर्फ लाग्यौं, जहाँ हामीले तीन जना अन्य नेपाली कामदारहरूलाई भेट्यौं जसलाई उनीहरूका एजेन्टहरूले ठगेका थिए र उनीहरू पनि नेपाल दूतावासको हेरचाहमा थिए। अध्यागमन अधिकारीहरू दयालु र व्यावसायिक थिए। हाम्रो मुद्दा जरुरी भएकोले, हामीलाई अन्तर्वार्ताको लागि बोलाइयो।
अधिकारीले साधारण प्रश्नहरू सोधे, र उनको डाक्टरको रूपमा, मैले उनको स्वास्थ्य अवस्था र तत्काल सहयोगको आवश्यकताको बारेमा व्याख्या गरें। उनले हामीलाई प्रक्रियालाई छिटो बनाउन सक्दो प्रयास गर्ने आश्वासन दिइन्।
दूतावासदेखि प्रहरीसम्म, अध्यागमनसम्म – आज हामीले भेटेका सबैजना साँच्चै सहयोगी थिए। गैरसरकारी संस्थाले नेपाल फर्कने उडान नभएसम्म उनको आवासको व्यवस्था पनि गरेको छ। बाहिरबाट न्याय गर्न सजिलो छ, तर यसको मुटुमा, दया अझै पनि अवस्थित छ।
आज प्रमाण थियो कि जब मानिसहरूले मद्दत गर्ने छनौट गर्छन्, जीवन परिवर्तन हुन सक्छ। उनी अब चंदै मधुसुदन, नेपाली दूतावास र पीएन सीसी नेपाल फर्कदै छन्। मलेसियामा धेरै कम मलेसियन नागरिक छन् जसले यति धेरै चासो लिएर पिडित नेपालीलाई सहयोग गरिरहेका छन्।
