सुजना खतिवडा
जति छाति फुटे पनि जचाउन सक्दिन म
कहाँ कति दु खेको छ बताउन सक्दिन म
नसोचेर सोचि सक्नु नहेरेर बसौ यहाँ
चिसिएको मन मेरो तताउन सक्दिन म
बीस रूपि वृक्ष बन्यौ चुलीएर गए पनि
अमृत भनी कसैलाई चटाउन सक्दिन म
सबै सामु बिना लाज तिमी आफै नाङ्गीए छौ
नयन भरि दृश्यहरू हटाउन सक्दिन म
फुल भनी बिछयाए छौ सबै तिर काडै काढा
ब्यथा अझै बल्झदै छ घटाउन सक्दिन म ।।।
प्रतिकृया व्यक्त गर्नुहोस् ।
